ยามกาลเวลาแปรผัน [BL] - นิยาย ยามกาลเวลาแปรผัน [BL] : Dek-D.com - Writer
×

    ยามกาลเวลาแปรผัน [BL]

    หนุ่มนักธุรกิจฉายาไร้หัวใจและเลือดเย็นสุด S ดันหลงมาอยู่ในร่างของขุนนางตระกูลฟูจิวาระผู้เรืองอำนาจและต้องมาพัวพันกับการแย่งชิงระหว่างสองตระกูลผู้มีบทบาทในราชสำนักกับโชคชะตาที่ทำให้เขาทั้งสองได้มาพบกัน

    ผู้เข้าชมรวม

    486

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    486

    ความคิดเห็น


    5

    คนติดตาม


    24
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  29 ธ.ค. 60 / 17:33 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    ฮิมูระ ไดกิ 
    ลูกชายเจ้าของเครือข่ายธุรกิจติด 3 อันดับผู้มีอิธิพลในประเทศ ทั้งมากความสามารถและเพียบพร้อมไปด้วยหน้าตาที่หล่อเหลา เขานั้นจัดได้ว่าสมบรูณ์แบบ แต่กลับไม่มีใครล่วงรู้ว่าเขามีรสนิยมสุด S ซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้าอันเรียบเฉย ภายใต้กรอบสี่เหลี่ยมที่ถูกตีขึ้น ชายหนุ่มทำเพียงยกยิ้มแต้มมุมปากเล็ก ๆ พลางส่ายหน้า 

    แต่โชคชะตากลับนำพาเขาให้ย้อนกลับมาในอดีตใน 'ยุคเฮอัน' ยุคที่เต็มไปด้วยความสงบไร้ซึ่งสงคราม ที่ ๆ เต็มไปด้วย บทกลอน ความรัก และการเกี้ยวพาราสีของชาววังหลวงที่ถูกถ่ายทอดความงดงามผ่านลายพู่กันและผ่านสายตาของเขาในร่างของขุนนางหนุ่มนาม

    ฟูจิวาระ โนะ โควคิ 

    ชายผู้ได้รับนามโควคิผู้เจิดจรัสแห่งวังหลวงด้วยเครื่องหน้าอันหล่อเหลาจนไม่หน้าเชื่อเขาเกิดในตระกูลที่เพียบพร้มอย่างตระกูลฟูจิวาระที่กุมอำนาจในราชสำนักมานานกว่า 100 ปีไม่มีคำว่าไม่สมบรูณ์ในชีวิตของชายผู้นี้ แต่กลับหน้าเสียดายที่เขาเป็นชายเจ้าสำราญผู้ไม่เอาการเอางานใด ๆ นอกจากการเกี้ยวพาราสีสาว ๆ ทั้งนางกำนัลยันพระสนมเขาก็ทำมาหมดแล้วแถมยังมีข่าวลือว่ากับผู้ชาย ๆ ผู้นี้ก็หาสนใจ หากเพียงเขาถูกใจใคร 

    ไร้สาระ !

    ทันทีที่ฮิมูระรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเจ้าของร่างก็อดสบถในลำคอไม่ได้ เขาที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่กลับต้องมาตามเช็ดตามล้างก้นเด็กอย่างเจ้าหนูโควคิมันชวนให้หงุดหงิดเสียจนนั่งไม่ติดพื้นทั้งความสัมพันธ์ยุ่งเหยิง ทั้งเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เขากลับไม่สนใจมันสักนิด

    'ได้โปรดรักข้า ...'

    พวกเขากล่าวถ้อยคำวิงวอนมากมายแต่กลับได้เพียงรอยยิ้มบาง ๆ อย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเป็นคำตอบ

    ผมไม่ใช่โควคิผู้เจิดจรัสที่เฝ้าทะนุถนอมอย่างที่คุณต้องการ แต่ผมคือ ฮิมูระ ไดกิ ผู้ต้องการขยี้ดอกไม้งามในมือ ....

    แต่กลับไม่มีดอกไม้ใดทนมือเขาก่อนที่จะได้กำมันจนแหลก ...

    ไม่มีเลยจริง ๆ .... 

    จนกระทั่งงานเลี้ยงในวังหลวงเขาได้พบกับชายผู้หนึ่ง ผู้ที่แสนจะธรรมดาและใบหน้าท่ามกลางฝนดอกซากุระกำลังกล่าวด้วยเสียงดังที่ขาดความมั่นใจ

    'ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่าวังหลวงไม่ใช่สนามเด็กเล่นที่เจ้าจะมาทำเรื่องไร้สาระเช่นนี้ !!! '

    ดวงตาที่สั่นไหวดูเกรี้ยวกราดแต่เนื้อตัวกลับสั่นระริก แต่นั่นกลับทำให้แววตาของโควคิมีสีสัน มุมปากเล็ก ๆ เหยียดยิ้ม

    ดอกไม้งามดอกนี้จะทนไปได้นานแค่ไหนกัน  ...

    เสียงหัวเราะในลำคอฟังดูนุ่มลึก ชายหนุ่มในชุดคาริกินุยกชายเสื้อป้องปากพลางส่ายหน้าไปมาเมื่อเขากำลังคิดเรื่องหน้าสนุกก่อนจะสบตาอีกฝ่ายที่สะดุ้งเฮือก

    'ข้าจะรอดูอย่างใจจดใจจ่อ ...'

    เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้มราวกับเซ็นสัญญาลากเลือดอีกฝ่าย ใบหน้าที่แสดงถึงความเย้ยหยันปรายมองเจ้าของร่างที่ยืนแข็งเมื่อเขาเดินผ่านไป

    'มินาโมโตะ  โชวเฮย์ ...'

    --------------------------------------------------------------------------------

    สวัสดีค่ะ ^^ 
    ขอบคุณที่กดติดตามเรื่องนี้ไว้นะคะ
    ตอนที่หนึ่งอาจจะอัพช้าหน่อยนะเพราะเราทำงานประจำแล้วมีเวลาเขียนบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ พอจะคลาดเคลียดชีวิต T T
    ขอบคุณที่แวะเข้ามาดูนะแล้วอย่าลืมแวะกลับมาอ่านอีกล่ะะะะะะ < 3

    เราชอบเพลงนี้ค่ะคิดว่าให้กลิ่นอายย้อนคยุคดี ลองฟังดูได้นะคะ ^^


    ชุดคาริกินุเป็นชุดที่พวกขุนนางคุณชายใส่





    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น